Kiedy pies pokazuje nam białka oczu zazwyczaj sytuacja w której się znajduje nie jest dla niego komfortowa. To mogą być różne okoliczności- pies śpi a my podchodzimy, budzimy go i zaczynamy przytulać. Inny przykład - pies leży na swoim legowisku i ciamka gryzaczka, podchodzimy do niego a on łypie na nas białkiem oka. Ogon psa ułożony jest równolegle do podłoża, na którym stoi pies lub jest postawiony pionowo; Ogon porusza się na boki powoli, lecz zdecydowanie; Ciało psa jest usztywnione, a ciężar ciała jest przeniesiony do przodu, pies wychyla się do przodu; Łapy psa rozstawione są szeroko, są usztywnione podobnie jak ciało Tłumaczenia w kontekście hasła "żółtym ogonem" z polskiego na angielski od Reverso Context: A papuga o zielonym upierzeniu z żółtym ogonem? Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Pies Narwal, który urodził się z unikatową mutacją? Kalendarz z Władimirem Putinem na przyszły rok? A może szkolny układ taneczny z udziałem policjanta? Wybierz najciekawsze wideo tygodnia w Źródło: Pies z ogonem na czole czy pomocna świnka? Wybierz najciekawsze wideo tygodnia w Niezależny i opanowany – takie wrażenie sprawia ułożony, zrównoważony Cane Corso Italiano. Nieoficjalnie ta pochodząca z południowych Włoch rasa znana jest również jako „dog włoski” lub „włoski molos”. Cane Corso zyskuje w ostatnim czasie coraz większą popularność również poza Półwyspem Apenińskim. Najlepiej będzie mu z wysportowanym, doświadczonym opiekunem, który może mu zaoferować dużo miejsca do życia. Spis treści WyglądPochodzenie i pracaCharakterZdrowiePożywienie dla Cane CorsoPielęgnacjaWychowanieZaangażowanieDo kogo pasuje pies rasy Cane Corso?Jak znaleźć psa rasy Cane Corso? Wygląd Cane Corso to silny, duży pies: samce osiągają w kłębie wysokość do 68 cm, suczki do 64 cm. Na wadze powinien maksymalnie osiągać 50 kg i według standardu rasy być nieco dłuższy niż wyższy. Przez głęboką bruzdę na czole oraz wyraźnie zaznaczony łuk brwiowy Cane Corso może sprawiać wrażenie wiecznie lekko zamyślonego. Szeroką głowę okalają trójkątne wiszące uszy. Początkowo psom tej rasy odcinało się uszy i ogony, co teraz jest oczywiście zabronione! Krótka, błyszcząca sierść Cane Corso jest bardzo gęsta, posiada niewiele podszerstka. Podziwiać ją można w kolorach czarnym, szarym, płowym oraz rdzawym, przy czym dozwolone są również pręgi w dowolnych odcieniach oraz drobne znakowania, zawsze czarna lub szara maska. Pochodzenie i praca Podobnie jak jego krewny, mastif neapolitański, Cane Corso zaliczany jest do potomków dawnego molosa rzymskiego Canis Pugnax. Już starożytni rzymianie utrzymywali te silne czworonogi i wykorzystywali je do stróżowania i pomocy podczas bitew. Zachowały się później na majątkach ziemskich w południowych Włoszech jako psy stróżujące i pasterskie. Ochraniały majątek i trzody czy stada, do dziś uchodzą za samodzielne psy pracujące. Dokładne pochodzenie nazwy „Cane Corso” nie jest znane, „cane” oznacza po włosku po prostu „pies”, natomiast „corso” może pochodzić od celtyckiego słowa, które oznacza „silny” lub „mocarny”. Jest jednak możliwe, że drugi człon nazwy rasy ma związek z łacińskim „cohors”, które to słowo oznacza „stróża” lub „obrońcę”. Dopiero w roku 1996 FCI uznała rasę za samodzielną. Dziś te imponujące psy służą swoją pracą policji, niewidomym czy myśliwym. Najchętniej Cane Corso pracują w stadzie. Poza obszarem Włoch jednak wciąż nieczęsto można spotkać przedstawiciela tej rasy. Charakter Przy odpowiednim wychowaniu i socjalizacji Cane Corso może zaskoczyć wieloma wspaniałymi cechami charakteru! Psy te uchodzą za chętne do nauki, zabaw, dobre dla dzieci, wierne i lojalne dla opiekuna. Ponieważ często wykorzystywane były jako psy stróżujące, nie znoszą zbyt dobrze obcych na swoich terytorium – dotyczy to zarówno ludzi, jak i innych zwierząt. Poza nim jest raczej zachowawczy – ignoruje obcych lub ich unika. Rodzina jest dla niego wszystkim, zawsze będzie ją w razie potrzeby ochraniać. Cane Corso wprawdzie nie są agresywne bezpodstawnie, jednak mają potrzebę ochrony rodziny i terytorium, dlatego wymagają odpowiedniego wychowania również pod tym kątem. © Cedric Blondeel / Zdrowie Jak wiele psów dużych ras, także Cane Corso mają tendencje do dysplazji stawu biodrowego i łokciowego. Profesjonalni hodowcy próbują wykluczyć te schorzenia na stałe – przed zakupem szczenięcia upewnij się, że hodowca podjął ku temu odpowiednie środki. Duże psy nie powinny musieć codziennie pokonywać wysokich schodów. Do zdrowia stawów przyczynią się odpowiednie pożywienie oraz ruch (bez skoków). Niektóre psy tej rasy są podatne również na choroby serca, jednak i w tym przypadku hodowcy mogą podjąć środki niwelujące to ryzyko. Objawami schorzeń serca mogą być na przykład letarg, duszności lub kaszel. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, jak najszybciej udaj się po poradę do lekarza weterynarii. Wyłącznie wczesna diagnoza i odpowiednia terapia może odciążyć serce, spowolnić przebieg choroby, a nawet na jakiś czas złagodzić zupełnie objawy. Cane Corso mają często wrażliwe oczy, które należy ochraniać przed przeciągiem i klimatyzacją. Zdrowy przedstawiciel rasy powinien dożyć 12 lat. Pożywienie dla Cane Corso Odpowiednia dieta to podstawa prawidłowego utrzymania pupila, która znacząco przyczynia się do podtrzymania prawidłowej kondycji zdrowotnej. Jeśli planujesz zmianę karmy, pamiętaj, żeby przeprowadzać ją stopniowo. Po przygarnięciu szczeniaka od hodowcy, kam go przez jakiś czas karmą, do której jest przyzwyczajony, by nie stresować go jeszcze zmianą jedzenia przy i tak bardzo stresującej zmianie środowiska. Kiedy poczuje się u Ciebie jak w domu, stopniowo dodawaj nową karmę do starej aż do zupełnego jej zastąpienia. Dla szczeniąt rasy Cane Corso doskonale nada się na przykład specjalna karma sucha dla młodych psów dużych ras, gdyż zawierają takie ilości białka, by psy nie rosły zbyt szybko, co mogłoby obciążać ich szkielet. Pokarm zawsze powinien być dostosowany do fazy wzrostu, wieku i kondycji zdrowotnej psa. Zawsze zwracaj uwagę na jakość karmy i zawartość białka, niezależnie od tego, czy decydujesz się na karmę suchą, mokrą czy posiłki barf. Unikaj karm zawierających zboża. Wszystkie przysmaczki wliczaj do dziennej racji pokarmu, by zapobiec nadwadze. Nie zapominaj o tym, by zagwarantować psu stały dostęp do świeżej wody. Pielęgnacja Wystarczy co kilka dni przeczesać sierść psa rasy Cane Corso, by z powodzeniem usunąć luźne włosie. Podczas wymiany sierści można używać w tym celu także trymera. Zwykle Cane Corso nie potrzebują kąpieli, jednak uporczywy brud w sierści, który nie chce dać się wyszczotkować, można usunąć spieniając na nim delikatny psi szampon. Ponieważ ten „włoski dog” ma raczej twardą skórę w okolicy kufy i szczęki, nie ślini się wcale. Do pielęgnacji zębów nadadzą się przysmaki dentystyczne i suche produkty do żucia. Wychowanie Wychowanie tego postawnego czworonoga wymaga dużej wiedzy i doświadczenia oraz nieco wyczucia i intuicji – Cane Corso potrzebuje konsekwentnego i klarownego wychowania, jednak jednocześnie empatycznego, pełnego łagodności i cierpliwości. Nieprawidłowe wychowanie ze względu na wrzeodzony instynkt obronny oraz rozmiary przedstawicieli tej rasy może skutkować tym, że zachowania psa nie będzie można kontrolować, dlatego nie nadaje się on dla początkujących opiekunów. Szczególnie ważna jest jak najwcześniejsza socjalizacja, dlatego zdecydowanie dla tej rasy poleca się uczęszczanie do szkoły tresury dla psów. Zaangażowanie Wyłącznie wyżyty fizycznie i umysłowo Cane Corso może mieć zrównoważony charakter – jest to przecież pracująca rasa. Mimo pokaźnej postury jest to wysportowany pies, który chętnie będzie towarzyszył swojemu opiekunowi, gdziekolwiek ten by się nie wybrał – jogging czy bieg za rowerem to dla niego gratka. Cane Corso nadają się do nauki Obedience, a także jako psy pracujące w służbach mundurowych oraz przewodzące niewidomym. Ze względu na wagę Cane Corso nie powinien uprawiać Agility. © canecorso / Do kogo pasuje pies rasy Cane Corso? Zanim zdecydujesz się na zakup psa rasy Cane Corso rozważ, czy na pewno poradzisz sobie z jego wychowaniem i sprostasz jego wymaganiom. Rasa nie nadaje się do życia w mieszkaniu: Cane Corso potrzebuje dużo miejsca i własnego terytorium, którego mógłby strzec. Ale na tym terytorium w żadnym wypadku nie może być pozostawiony sam sobie na zbyt długo: Przywiązany do swojego stada czworonóg potrzebuje wsparcia rodziny i dużo aktywności w postaci ćwiczeń i zadań. Właściciel Cane Corso powinien być najlepiej wysportowany i móc spędzać dużo czasu ze swoim czworonożnym przyjacielem – najlepiej na świeżym powietrzu. Uważa się, że dostojne Cane Corso bardzo lubią dzieci. Zwłaszcza te starsze, które znają zasady obchodzenia się z czworonożnymi członkami rodziny, mogą zaprzyjaźnić się z psem rasy Cane Corso. Jeśli pies ten zostanie zsocjalizowany za szczeniaka z kotami i innymi zwierzętami, może także z nimi żyć w zgodzie. Zanim przygarniesz Cane Corso pomyśl, że zajmowanie się psem wymaga czasu każdego dnia przez ponad dekadę – trzeba także zawczasu zaplanować dokładnie opiekę dla psa podczas urlopu lub w przypadku choroby. Przed wprowadzeniem się psa do domu należy zadbać o podstawowe wyposażenie w postaci obroży, smyczy lub szelek, koca, zabawek, transportera, misek, szczotek i środków pielęgnacyjnych, takich jak trymer do strzyżenia czy pęsetka na kleszcze. Także karma dla psów to nie byle wydatek, a regularne koszty. Każdy pies potrzebuje wysokiej jakości karmy o dużej zawartości mięsa, a także co najmniej raz w roku badania kontrolnego u lekarza weterynarii. Także podatek od posiadania psa jest częścią stałych kosztów wynikających z jego obecności w życiu opiekuna. Niestety, ze względu na swój budzący podziw wygląd, rasa ta przyciągała w przeszłości także takich właścicieli, którzy utrzymywali dumnego psa bardziej jako symbol statusu niż jako przyjaciela. W połączeniu z brakiem wiedzy opiekuna o wychowaniu psa Cane Corso może rozwinąć instynkt terytorialny, który będzie stanowił zagrożenie dla ludzi i innych zwierząt . Przy kompetentnym i odpowiedzialnym wychowaniu psy tej rasy są jednak godny zaufania, zrównoważony i nieskłonny do agresji. Niemniej w niektórych szwajcarskich kantonach oraz w niemieckich krajach związkowych: Bawaria, Brandenburgia i Lichtenstein, Cane Corso jest uważany za tzw. „psa z listy”, na którego utrzymanie trzeba mieć specjalne zezwolenie i opłacać wyższe podatki. W szwajcarskim kantonie Genewie jego posiadanie jest nawet zabronione. Jak znaleźć psa rasy Cane Corso? Jeśli zdecydowaliście się na przygarnięcie psa rasy Cane Corso, zacznijcie szukać odpowiedniego hodowcy. Rasa ta jest najbardziej rozpowszechniona w rodzimych Włoszech, ale w innych krajach Europy także już je zauważono, a liczba jej hodowców rośnie. Jednak jest jak najbardziej możliwe, że w swojej okolicy nie znajdziesz żadnych hodowców i będziesz musieć rozważyć pokonanie po szczeniaka znacznie dłuższego dystansu. Zawsze spójrz krytycznie na potencjalnego hodowcę: Czy możesz odwiedzić go w jego domu, aby poznać otoczenie szczeniaków i ich rodziców? Czy hodowca odpowiada cierpliwie i fachowo na pytania dotyczące jego hodowli i opieki zdrowotnej piesków? Czy szczenięta są kompleksowo socjalizowane? Czy rodzice szczeniąt robią wrażenie zdrowych i zrównoważonych? I czy hodowca jest zainteresowany warunkami, by zaoferować swoim podopiecznym dobry dom? Zanim podpiszesz umowę odpowiedz sobie na wszystkie te pytania, odpowiedź na każe powinna brzmieć: „tak”. Przy przekazywaniu szczeniaka, który został oczywiście odrobaczony, oprócz świadectwa szczepienia i rodowodu, hodowca powinien przekazać także porcję dotychczas podawanej pieskowi karmy. Dobry hodowca po wydaniu swoich szczeniąt pozostanie wciąż osobą kontaktową, jeśli pojawią się pytani dotyczące wychowania i utrzymania pieska i ucieszy się, jeśli pozwolisz mu uczestniczyć w rozwoju szczeniaka, przesyłając mu zdjęcia. Należy unikać hodowców, którzy nie są zrzeszeni w organizacji dachowej i oferują rzekomo rodowodowe Cane Corso w korzystnej „okazyjnej cenie”. Hodowla wymaga dużych kompetencji, wiedzy o rasie, genetyce i dokładnego doboru odpowiednich zwierząt do rozrodu pod względem charakteru i zdrowia – to inwestycja czasu i pieniędzy, której wątpliwi hodowcy zazwyczaj unikają, bo liczą wyłącznie na szybki zysk. Cierpią na tym nie tylko szczenięta, ale także i ich rodzice, którzy zazwyczaj nie są trzymani w optymalny sposób. Agility to sport dla psów polegający na pokonaniu specjalnie przygotowanego toru przeszkód. Wśród przeszkód znajdują się przeskoki, huśtawka, tunele czy pochylnie. Pies całość trasy musi pokonać w określonym czasie i popełnić jak najmniej błędów, a najlepiej zrobić to bezbłędnie. Pies pokonuje tor przeszkód z biegnącym nieopodal przewodnikiem, który kieruje psem i może wydawać jedynie komendy słowne oraz gesty. Psy startujące w zawodach Agility, muszą wykazać się szybkością, zwinnością, nienaganną współpracą z właścicielem i uwielbieniem do nauki. Wśród najlepszych czy najpopularniejszych ras do tej zabawy, wymienia się : Border collie, owczarki belgijskie, owczarki szetlandzkie, boksery, pudle czy teriery. Ale poradzi sobie także taki Welsch Corgi Cardigan. Jak wygląda próba na torze Agility? Podczas konkursu pies musi pokonać tor Agility – tzw. parcours, składający się z około 15-22 przeszkód. Długość pokonanego dystansu mieści się w przedziale 100 -220 metrów. Na pokonanie trasy jest określony odpowiedni czas – SCT (standardowy czas parcoursu) oraz MCT (maksymalny czas parcoursu). Przekroczenie SCT podczas próby skutkuje punktami karnymi (opisanymi niżej). Przekroczenie MCT to dyskwalifikacja. Klasyfikacje psów w zawodach Agility Psy startujące w zawodach Agility zostały podzielone ze względu na wysokość w kłębie (wysokość od podłoża do najwyższego punktu na grzbiecie). Wyróżniamy 5 kategorii: XS – do 28 cm w kłębie,S– od 28 do 35 cm,M – od 35 do 43 cm,ML – od 43 do 50 cm,L– powyżej 50 cm. Warunki startu w konkursach Agility Aby pies mógł startować w zawodach Agility, przewodnik musi być zarejestrowanym członkiem Krajowej Organizacji Kynologicznej (ZKwP), a zwierzak posiadać Książeczkę Pracy Agility (KPA). Pies musi mieć ukończone 15 miesięcy, aby mógł uczestniczyć w otwartych próbach Agility uznawanych przez FCI. Do tego musi być zawodów wykluczone są psy podczas cieczki, w ciąży, psy chore i zranione. Nieodpowiednie do tej zabawy są także psy posiadające krótką kufę (mopsy czy buldogi), nieodpowiednią budowę ciała (jak np. chow chow) czy duże gabaryty (np. bernardyny).Przed próbą pokonania toru, pies musi być bardzo dobrze rozgrzany, dzięki czemu unikniemy kontuzji zwierzaka. Klasy Agility Wśród oficjalnych prób (startów w konkursach) wyróżnione zostały 4 klasy trudności:A0 – klasa nieoficjalna, w której startują psy początkujące, aby zdobyć obycie na zawodach, z torem przeszkód i ogólną atmosferą zawodów i rywalizacji. W tej klasie jest ograniczona liczba przeszkód (nie ma slalomu, koła, tunelu elastycznego czy huśtawki).A1 – początkowa klasa dla psów nieposiadających Certyfikatu Agility. Jest to pierwszy etap ich kariery w tym sporcie. Aby zdobyć wspomniany certyfikat i przejść do grupy A2, pies musi trzykrotnie u dwóch różnych sędziów zdobyć ocenę doskonałą. W tej kategorii psy mają do pokonania mas 3 przeszkody ze strefą – kategoria dla zaawansowanych psiaków, które zdobyły już Certyfikat Agility na poziomie A1. W tej kategorii mogą występować już nawet 4 przeszkody ze strefą kontaktu. Aby przejść do wyższej kategorii, należy uzyskać trzykrotnie ocenę doskonałą (bezbłędne pokonanie toru) u 2 różnych sędziów, zajmując jedno z 3 czołowych miejsc na tych – kategoria dla profesjonalistów z certyfikatem, którzy spełnili wymagania w kategorii A2. Startują w niej najlepsi i na najtrudniejszym się również spotkać z klasą Open – dla wszystkich psów bez większych wymagań oraz klasą weteranów – dla psów powyżej 8 roku życia. Błędy na torze Podczas pokonywania toru, oprócz najlepszego czasu liczy się dokonanie tego bezbłędnie lub z jak najmniejszą liczbą błędów. Psu przyznawane są punkty karne za popełnione błędy.• 1 pkt karny za każdą przekroczoną sekundę SCT (wyznaczonego czasu na pokonanie toru),• 5 pkt karnych za przejście przewodnika między słupkami start/meta,• 5 pkt karnych każdorazowo za dotknięcie psa,• 5 pkt karnych każdorazowo za dotknięcie przeszkody, którą należało przeskoczyć,• 5 pkt karnych każdorazowo za ominięcie przeszkody, zatrzymanie się na niej lub przed nią, za wejście do tunelu i cofnięcie się,• 5 pkt karnych każdorazowo za ominięcie wymaganej strefy kontaktu – pies musi przynajmniej jedną kończyną dotknąć każdej strefy kontaktu na przeszkodzie.• w przypadku popełnienia błędu na slalomie, należy psa zawrócić i od miejsca popełnienia błędu dokończyć slalom – w innym przypadku nastąpi dyskwalifikacja,• dwukrotna odmowa pokonania przeszkody to także dyskwalifikacja. Ocena psa w zawodach Agility Każdy pies na torze Agility po wykonanej próbie otrzyma stosowną ocenę, która jest determinantą liczby popełnionych błędów czy przekroczenia czasu próby. Wyróżnia się 4 oceny dla psa:Podczas prób Agility przyznaje się oceny według następujących kryteriów:• 0 do 5, 99 pkt karnych – ocena doskonała;• 6 do 15, 99 pkt karnych – ocena bardzo dobra;• 16 do 25, 99 pkt karnych – ocena dobra;• powyżej 26, 00 pkt karnych – pies nie klasyfikowany. Zapisz się na newsletter!

pies z ogonem na czole